سال نو مبارک

مژده ای دل که دگرباره بهار آمده است

خوش خرامیده  و با حسن  و وقار آمده است

به  تو ای  باد  صبا  می دهمت  پیغامی

این پیامی است که از دوست به یار آمده است

ایامی می آیند تا بر شما مبارک شوند

سال نو می‌شود،

دریغ، دلمان تازه نشد،

تن هر شاخه‌ی بی‌بر،

از برگ سبز می‌شود،

اما تن ما از جور غم آزاد نشد،

باز هم در حسرت پرواز،

آسمان را بو می‌کشیم،

ضجه‌ها هست هنوز،

شهر از ظلمت شب، آزاد نشد.

به گمانم سال،

باز هم سال قحطی عشق باشد،

که هزار گهواره ی عشق می جنبد،

اما بذر عاشقی کمیاب است.

باز هم شادمانی بی‌دلیل که حسرت را مرهمی نیست،

باز هم بوی عید و بوی نای عشق می آید،

باز هم صلیب تقدیر را بر دوش باید کشید،

باز هم از سکوت و صبوری سخن باید گفت.

. . . . . .