شده ام قصه نویس....
به یاد دارم روزی را که قلم در دستم نهادند و گفتند : بنویس...
به یاد دارم روزهایی را که ورق پاره های عشق تو را سیاه کردم...
به یاد دارم ساعاتی که دیوانه وار در پی تو گشتم و تو را ندیدم...
به یاد دارم لحظاتی که تو می گفتی و من از این دنیا غافل می شدم...
همه را به یاد دارم ...
قصه ای می نویسم .دستانم را در میان دستان باد رها می کنم و چه زیباست رقص قلم در باد !
قلمم را باد به دست کویر عشق سپرد...
از اشک های تنهایی من ،کویر،دریا شد...اما نیامدی !
قلمم در دست دریایی افتاد که از اشک های من دریا شده بود!ماهی های کوچک عشق قلمم را بر دهان گرفتند و با خود تا خورشید بردند...
خورشید قلم را گرفت و گفت : گر ز عشق او می نویسی ،دریا نورد تنها شو.نزد من بیا تا عشق نویسی را از من بیاموزی.
شده ام دریا نورد....
بر دل سنگ دریا زدم این عشق را.با قلم های شکسته ام کلکی ساختم و با کاغذ های پاره باد بانی برای کلک کوچکم...
سوی خورشید مغرور شتافتم..
اما دریا امان نداد تا عشق را با دستانم لمس کنم...مرا در موج های خود غرق کرد.مرا به اعماق دل بی رحمش کشید.دیگر توانی در دستانم نماند...کلک ِ شکسته ای روی آب مرا می خواند....
خــــــــــدایا جان در بدن نمی خواهم....قلمم را به من باز گردان !
کیبورد قلم خوبیه
سلام تبریک منو به مناسبت روز زن و تولد دردانه همه هستی حضرت زهرا بپذیرید قبل از گفتن چیزی رسیدنتون رو تبریک میگم و خوشحالم که حال و هوایی تازه کردید انشالله سالیان دراز سلامت باشید حنای عزیز دل انسان میتونه قلم انسان باشه کتابی از دکتر شریعتی خوندم به نام (( قلم من توتم من است )) جالب بود وقتی یاد رشادت های عزیزانم در سالیان نه چندان دور می افتم می بینم که سلاح توتم آنان بود لذا تنها قلمی که با شکستن آن نه تنها از بین نمی رود همانا دل است که این قلم شکسته بیداد میکند انشالله که به این قلم رسیده باشید خوشحال شدم از دیدارتون شاد و موفق باشید یا حق
قلمت را بر زمین نگذار ولی نگذار بادهای وحشی کلک را از رسیدن به هدف یگانه هستی باز بدارند. حتی اگر در گردابهای پیچان افتادی و باز اسیر طوفان شدی به قبله نما نگاه کن؛ راه را پیدا می کنی.
دلم می خواهد یکبار دیگر بر زبان بیاورم که مرد را به حق بسنجیم .